Simone Biles, back to where it all began

Nina Derwael praat met Simone Biles over haar comeback in Antwerpen. Hoe gaat het met haar en wat betekent het om 10 jaar na haar eerste wereldtitel terug in Antwerpten te zijn?

Nina - Om te beginnen zou ik je graag proficiat willen wensen met je huwelijk. Hoe bevalt het je?

Simone - Op dit moment hebben we eigenlijk een lange afstandsrelatie. Hij speelt in de NFL en is op dit moment dus in Green Bay en ik ben in Houston. Het was leuk maar nu is het een lange afstandsrelatie, dus dat is lastig. Maar ’t is ok.

Nina - Dat begrijp ik. Hoe voelt het om terug in Antwerpen te zijn?

Simone - Het voelt wat onwerkelijk. De cirkel is rond, want mijn allereerste wereldkampioenschappen waren hier 10 jaar geleden. Dus nu is het gewoon heel erg spannend omdat ik een aantal mensen terug zal zien die er in 2013 ook waren, hetgeen echt gek is. Maar ik denk dat het echt heel leuk zal zijn om terug in dezelfde wedstrijdhal, in dezelfde atmosfeer te zijn.

Nina - Ja, dat klinkt echt gek. Ik kan het me zelfs niet voorstellen. Wat herinner je je het meest van de wedstrijd in 2013?

Simone - Jeetje. Ik herinner me dat ik echt doodsbang was omdat het mijn allereerste wereldkampioenschap was en mijn allereerste jaar als elite bij de senioren. Marta (Karolyi) zei me: ga er gewoon naar toen en maak plezier. Er zijn geen verwachtingen. En ik dacht ‘oh ok, ja, je hebt gelijk. Maar ik was gewoon doodsbang. Ik zou willen dat ik me meer kon herinneren, maar ik heb het gevoel dat alles wazig is. Ik herinner me dat het publiek erg enthousiast was!

Nina - Ik zat in het publiek naar jouw allereerste wereldkampioenschappen te kijken. Het was zo spannend omdat ik nog niets over je gehoord had en je was gewoon geweldig.

Simone - Dankjewel

Nina - Het was echt geweldig om te zien. We hebben een kort filmpje voor je gemaakt om te bekijken. Het gaat over 2013, druk maar op play.

Simone - Oh lord, die herinneringen. Ik had een beugel!

Nina - Je was 16.

Simone - Ik was inderdaad 16. Ik had graag gehad dat die beugel eraf was vooraleer ik naar hier kwam. Ik heb het gevoel dat er veel veranderd is. ’t Is echt gek.

Nina - Het roze turnpakje was van de allround. Dat herinner ik me omdat het hele podium roos was!

Simone - Inderdaad. Dit was een individueel wereldkampioenschap.

Nina - Ja, er was geen ploegenwedstrijd.

Simone - Ik was echt vreselijk bang omdat ik wist dat er olympische en wereldkampioenen zouden zijn. Dat is gek.

Nina - En dan vertrok je als all-round wereldkampioen!

Simone - Ja, en dat had ik helemaal niet verwacht.

Nina - Helemaal niet?

Simone - Nee, ik had geen idee.

Nina - Ik kan me niet voorstellen dat je geen idee had. Je moest toch weten dat het mogelijk was?

Simone - Nee, ik had echt geen idee op welke plaats ik zou eindigen. Kyla (Ross) was mijn grootste idool en mentor op dat moment. Dus ik volgde gewoon haar. Toen ik de score zag, zei ik: “Heb ik gewonnen? Dat kan niet waar zijn!”. Ik dacht dat Kyla zou winnen. Ik dacht niet dat ik in de top 6 zou eindigen. Ik had gewoon geen idee.

Nina - Dat is echt gek om te horen. Je maakte een Instagram post waarin je zei “terug naar waar het allemaal begon”. Is dat echt wat je voelt dat Antwerpen voor jou betekent?

Simone - Ja, want dat was de aftrap van mijn carrière op elite niveau en Antwerpen gaf mij het vertrouwen dat ik nodig had om verder te gaan. Daarna geloofde ik echt in mezelf. Ik had er veel meer vertrouwen in nadat ik als wereldkampioen vertrok. Ik dacht oké, misschien kan ik bij de grotere en oudere meisjes blijven en misschien kan ik op een dag naar de Olympische Spelen gaan.

Nina - Ik denk dat je na Antwerpen iedereen duidelijk gemaakt hebt wie je bent.

Nina - Wat herinner je je het meest van Antwerpen naast het turnen? De chocolade? De wafels?

Simone - Ik herinner me nog dat mijn mama me deze oorbellen gaf en ik ze al 10 jaar draag.

Nina - Heeft zij ze gekocht?

Simone - Ja, ze kocht ze in Antwerpen.

Nina - Dat is zo lief.

Simone - In het begin was ik bang om ze te dragen omdat ze zo duur waren, maar nu draag ik ze al voor bijna 10 jaar.

Nina - Dat is zo gek. Dat is echt een grappig verhaal.

Simone - Dat weet ik. Ik kijk er al naar uit om te gaan winkelen voor meer diamanten.

Nina - Je hebt heel wat medailles en titels gewonnen in verschillende steden. Heeft Antwerpen een speciaal plekje op die lijst voor jou?

Simone - Ik denk het. Enkel omdat het de eerste is. De eerste zal altijd specialer zijn dan sommige andere ontmoetingen of medailles die je hebt. Ik zou dus zeggen, ja, ik zal het nooit vergeten. Ik ben eigenlijk blij dat het terug hier is, dat we mogen terugkomen en dat we wat meer plezier kunnen beleven.

Nina - Dat is fijn om te horen. Als je de Simone uit 2013 vergelijkt met de Simone van nu, wat zou je dan zeggen dat er het hardst veranderd is?

Simone - Ik was toen echt heel eigenwijs, dus ik zou zeggen dat ik dat nu minder ben. Ik heb nog steeds het gevoel dat er niet veel veranderd is behalve de leeftijd. Ik dacht dat er nog veel meer zou veranderen. Ik heb het gevoel dat ik duidelijk een stuk volwassener ben, ik ben nu getrouwd en dat soort dingen, maar turnen is hetzelfde. Ik hou er nog steeds net zo veel van. Er is niet al te veel veranderd. Maar ik heb het gevoel dat ik er heel anders uitzie!

Nina - Heb je de voorbereiding nu anders aangepakt?

Simone - Ik denk het wel, want ik was toen nog geen professional … of toch wel? Wanneer ben ik überhaupt pro geworden? Oh god, het is zo lang geleden. Ja, in 2015 werd ik pro. Dus nu ik een professional ben, denk ik dat het een beetje anders is. Maar mijn doel is nog steeds om plezier te maken, de kinderen te inspireren en een team te leiden.

Nina - Dat is fijn om te horen. Het is de 6de keer dat je deelneemt aan een wereldkampioenschap. Dat is iets dat geen enkele Amerikaan je heeft voorgedaan. Hoe voel je je daarbij?

Simone - Ik vond dat een gekke statistiek. Het is zo raar, want hoe langer ik blijf turnen, hoe meer statistieken ik zal breken. Het is dus een beetje gek, maar hopelijk inspireert het de andere meisjes en kunnen ze hun carrière verlengen.

Nina - Het is gek om te zien hoe de sport zich ontwikkeld heeft en hoe de oudere gymnasten nog steeds meedoen.

Simone - Ja, ik weet het. Vroeger hadden we zoiets van ‘oh mijn god Oksana (Chusovitina)’ en nu gaan we daar allemaal naar toe :)

Nina - Vroeger was het van ‘je bent al 25!’ of ‘je doet nog steeds mee!’, maar nu wordt het normaal.

Simone - Ja, dat wordt normaal.

Nina - Hoe kijk je terug op de afgelopen 10 jaar? Van nu tot helemaal terug in 2013? Wat was de evolutie van Simone?

Simone - Ik zou niets veranderen. Ik heb het gevoel dat ik elk jaar een beetje beter geworden ben en dat de ploegen sterker zijn geworden. Mentaal en fysiek. Ik denk dat het team dat we nu, in 2023, hebben erg sterk is en hopelijk hebben we allemaal vertrouwen in ons turnen. Het is gek om de evolutie te zien, want meestal hoop je als sporter maar een beperkt aantal jaren aan de top te bijven. Ik heb dat kunnen doen met de hulp van mijn coaches, trainers, artsen, ouders en het hele team dat ons ondersteunt. Het is behoorlijk gek …. Ik had nooit gedacht dat mijn carrière op het hoogste niveau tien jaar zou duren!

Nina - Ja, dat kan ik me voorstellen. Ik kijk er echt naar uit om je terug te zien in Antwerpen. Ik zal, spijtig genoeg, opnieuw voor je supporteren vanuit de tribune! Ik wens je veel geluk en wil je graag bedanken voor dit interview.

Simone - Natuurlijk. Heel erg bedankt!